Badderen in de sauna.

 

Badderen in de sauna.

 

“Doede gullie dè dikkels?”, vroeg Pierre Baddeleau aan zijn maten,  waarmee hij en Ans, zijn vrouw carnaval vierden.        

Wat bedoel je? “Badderen” zei Pierre

 

Ja, wij gaan altijd badderen na carnaval. Het lijf rust geven en bijkomen van alle inspanningen.

Nou nou, dacht Pierre, Wat een flauwe kul, carnaval, daar wordt je toch niet moe van. En hij vervolgde:

“Ik stap straks lekker onder de douche en laat alles van me afglijden” Daaorvoor hoef ik niet perse in mijn blootje te gaan lopen.  “Ge vat ’n kou,  zeker als je op je blote voeten door de sneeuw moet banjeren. En veur de rest ginne polonaise aan mijn lijf”.

“ Nee nee, dan heb je zeker niets aan je lijf, zelfs geen polonaise”, was het schamel betoog van de carnavalse saunagangers.

Uiteindelijk ging wel Pierre mee, hij wil niet achter blijven en ook meedoen aan de moderne tijd.

“Hedde slipperkes en een ruime badjas die niet open valt, unne badhanddoek en intje om oew èège mee af te dröge?  Sjampoo en douchegel?” Ja, dat had Pierre allemaal wel.  Zelfs een luxe donkerblauw gestreepte badstoffen badjas met brede ceintuur, dat alles  afgezet met een rood-wit gestreept biesje , inclusief het borduursel van zijn naam.

“Anske”, zee’tie toen hij thuis kwam.

“Anske,  ik heb me laten overhalen en ga morgen mee naar de sauna.”

“Zudde dè wel doen, Pierre?  Dè hedde gij noot gedaon”

“Jawel” zei Pierre, “Ik wil dat wel eens meemaken en ook genieten van dat lekkere eten en drinken waarover jij het altijd praat.

Gij doet dè al zo dikkels en nau wil ik dè ôk wel eens prebéren. Gaode mee?

Het echtpaar Baddeleau ging samen badderen.

Het werd Aswoensdag, en dan is het in het  katholieke zuiden de bedoeling dat er een askruisje gehaald wordt bij de pestoor van de Kerk.

Dat kruske wordt op je voorhoofd “geSchildersd” en dat mag er niet van af.

Kleinkind  Pièrke junior, wist dat het  as van het askruisje gemaakt werd van verbrande wijwatertakken, houtskool en een soort van pestosausje. Dat smeert lekker uit, hadden ze hem wijs gemaakt. 

Pesto omdat dat uit Italië  komt en  heel belangrijk; omdat de Paus, de baas van alle katholieken, ook in Italië woont. Zwart door het houtskool en verbrande wijwatertakken.

Met askruske op het voorhoofd ging men richting sauna.

Aangekomen bij de incheckbalie werd het echtpaar hoffelijk te woord gestaan. ”Eerwaarde, hartelijk welkom. Bent u reeds eerder hier geweest?

“Nee” zei Pierre,  “OnszAns wel”  En hij riep zijn Anske naar de balie.

“Anske Baddeleau, wilde gij effe oewe naom opgeve, dan weten ze ‘t hier wel”

De baliemedewerker hield zich beschaafd en had moeite zijn gezicht in de plooi te houden. Hij stelde de juiste vragen en handelde bekwaam af.

Zou het de kapelaan met zijn huishoudster zijn, bedacht hij.

Raar, maar………..  ”Moet kunnen, celibatair gezien!”

Na de nodige uitleg kreeg ieder een “locker”

“Een lokker”?  vroeg Pierre zich bedenkelijk af. Het moet niet gekker worden.

 “Nee nee Eerwaarde,  u heeft  het verkeerd begrepen”.

De nieuw aangeschoven bezoekers schoten in de lach.

Een digitaal slot met een eigen 4-cijferige code die je zelf moet bedenken.

“Dat is om de kluisjes te kunnen openen”.

“Ochgod toch”;  Pierre vond zich zelf al een digitaal wonder, zeker geen digibeet en nu kon hij ter plekke wel door de grond zakken.

Samen met zijn Anske vluchtte hij de kleedruimte in.

“Pssst. Pierre” fluisterde Ans, “Ge kunt maar beter je bril  af doen en…… kun jij met zonder bril alles zien?  De afstapjes bijvoorbeeld, de rand van het bubbelbad en het zwembad en loop je niemand tegen het lijf?

“Eerst koffie” was het verweer van Pierre.  Zoveel vragen tegelijk en wat het allemaal wel of niet zou kunnen inhouden.

“Pierre “!!, zei Anske streng.”Effe ginne flauwekul!”

“Anske, luister eens  goed;  Van dichtbij zie ik alle stuupkes en verders zal ik tegen niemand oplopen.”

“Van veraf zie’k minder, dus blijf maar in mijn buurt”

Na gedane zaken werd de sauna betreden en belangrijk, als eerst de douche opgezocht. “Je stapt immers ’s-morgens toch ook niet ongewassen in je dagelijks kloffie” wist Ans hem duidelijk te maken.

Ja, dat wist Pierre wel. Hij snapt dit soort hiegische zaken.

Nadat vele indrukken  op zijn netvlies waren bestorven, besloot Pierre zijn Anske trouw te volgen en haar raadgevingen op te volgen.

Jaja, zijn Anske bewoog zich wat vlotter in dit soort situaties.

“Kom, eerst de voetjes opwarmen in het voetbad om daarna een rondje te doen”

Onzeker over wat hij in de verte ontwaarde vroeg Pierre; ”Ga jij ook op die marmeren tafel liggen om je te laten mishandelen door zo’n Hammam-man?”

“Kom nu maar, zei Anske, we gaan naar de Infraroodcabine en niet liggen miere, Pierre”!.

Hier gold inderdaad voor stoere Pierre:  ‘De mens lijdt het meest van zaken die hij vreest’ en met die wetenschap liet hij zich naar de Infraroodcabine tronen.

Lekker warm aan de knoken en goed voor lijf en leden.

“Draai jij de zandloper om Pierre?” vroeg Ans, die al uitgebreid bovenin lag.

Op de tast zocht hij,  koddig te zien, naar iets wat op een zandloper leek.

Na een diepe zucht zocht hij zijn badlaken op en legde zich neer. Eindelijk rust.

In gedachten ging hij terug naar de afgelopen dagen. Het was een ouderwets gezellige carnaval en nu lig ik hier te transpizweten..

Inderdaad is het fijn om zo met je vrije tijd om te gaan. Lekker!

Plots werd hij door Anske in zijn grote teen geknepen.  Tijd om naar buiten te gaan. Even afkoelen zoals de voorschriften dat melden.

“Opgieten  Pierre, zo heet dat en dat is over een uurtje. Nu eerst jouw kopje koffie en een kan water met mintblaadjes en een schijf citroen. De vochtbalans in orde houden”

Opgieten?  Ik kan wel afgieten, maar het zal wel saunataal zijn, ik kom het wel tegen en laat me verrassen zo peinsde hij. De sfeer beviel hem en Pierre gaf zich over aan de menukaart van het restaurant  en verkneukelde zich aan wat daar voor lekkers op stond. De dag zou nog lang duren.

Het werd tijd voor de opgieting.  Rillend van de kou stonden velen te wachten; Men mocht niet naar binnen.

Daar kwam de saunameester. Slippers buiten uit, zodat er geen file in het gangetje ontstaat wanneer men straks ‘en masse’ naar buiten wil.  Ja,  dat klonk logisch.

Door de drukte in de cabine werd Pierre gedwongen om hoog in de nok van het saunacircus plaats te nemen. Na uitleg voor de nieuwelingen begon de voorstelling.

Spartaans als hij denkt te zijn doorstond Pierre de hitte van de verplaatste hete lucht dat over het geheel werd uitgewapperd.  Met geurtjes van sandelhout en lavendel werd het blote volkje bewapperd.  Een koude druif en een handjevol ijs bood de vereiste tijdelijke afkoeling, een korte pauze tot aan het volgende gewapper.

Anske gaf geen krimp, zij zat een paar graden lager op de onderste bank. “Een slimme tante mijn Anske”, zei Pierre tegen zichzelf

Zij kent de klappen van het dundoek en ze keek met bewondering naar de atletische gestalte van de saunameester.

“Straks nog eentje Pièrke?  Dan doetie de “Gregoriaanse” en dat is een straffe opgieting. Dat vergt veel van deze man.”

“Nou vooruit dan, maar eerst wat eten, de kaart belooft veel en daar heb ik wel zin in”.

Pierre vergat het afkoelen en beende al richting restaurant. Maar Anske zou Anske niet zijn om haar Pierre daar fijntjes op te wijzen.. “Niet zo haasten, we hebben de tijd en je hoeft deze keer de trein niet te halen. Het is rotweer en het sneeuwt.

 

Onderweg naar het restaurantgedeelte passeerden ze de lectuurkast en het rekje met folders over allerlei arrangementen:  Facial treatment relax (gezichtsbehandeling), Ontspanningsmassage, Hotstone massage, een scrubritueel en Microdermabrasie.

Wat moet ik me voorstellen bij Detoxen? Poehpoeh.

Het duizelde Pierre, maar het interesseerde hem wel.

Tot zijn verwondering kon hij niets vinden over  ‘eczeemviskes’ waar zijn Anske het vaak over had. Volgens hem  kriebelt dat enorm aan zijn jubeltenen.

Onlangs bracht Ans een uitgebreide folder mee en deze zat nog in haar toilettas die ze nu bij zich had. Hij begon te lezen;

Eerst is het best spannend maar……dan ervaart u de ontspanning, het lachen en het prettig voelen van het Skinfish® arrangement. Daarna ziet u de resultaten van de exclusieve Skinfish wellnessbaden in een unieke sfeervolle omgeving. 
Uw huid wordt door de (dokters)visjes gemasseerd en voelt hierna fluweelzacht aan. De twinkeling op de huid ondergaat u in de speciale voetenspa’s die voldoen aan de strenge eisen voor gezondheid en hygiëne voor zowel de gast als voor de vissen. 
Lekker eten en drinken maken uw “welzijn” ontspannend compleet!

Ja lekker eten. Zouden die viskes ook genieten bij het oppeuzelen van mijn

restverschijnselen?  vroeg hij zich af.

Volgens Pierre was Ans vaak in die vissekom gaan liggen want elke keer als ze thuiskwam was ze inderdaad net zo fluweelzacht als twee die het ook zijn..

Denkend aan het oude Tilburgse carnavalsmotto; “Lôt ligge, we leej, leej”  verzon Pierre : ‘Eet meej eet meej’ en dat gold natuurlijk voor de Garra rufa of het

knabbelvisje.

Pssst. Pierre wordt eens wakker, je koffie wordt koud en we moeten nog wat voor de lunch bestellen.

“Ik sliep niet, ik ben aan het kiezen voor de volgende keer. Een mooie folder Ans.  Dit moeten we dikkelser doen.

“Wat zeg je”

Pierre vervolgde;  “Zoals het nieuwe Tilburgse carnavalsmotto luidt; “DOEDE Dè DIKKELS?”  (Doe je dat dikwijls?)

“Als het aan mij ligt, wel Pièrke, heel veel dikkels”, antwoordde Ans.

 “Maar nu even serieus Pierre”  “Je hebt het vandaag nog niet zo heet meegemaakt en ik wil je meenemen naar de Finse sauna en laat jou ook de andere proberen”

De temperatuur daar schommelt tussen de 80 en 120 graden maar dat ervaar je anders.  Ook het afkoelen moet je volgens de regels doen. En, heel belangrijk; tussendoor rust nemen. Hier boven hebben ze zwoelwarme relaxruimtes waar het goed toeven is.  Zachte bedden en veel kussens. Je bent zo een uurtje van de wereld.

Daarna is het tijd voor een verfrissing en kunnen we nog nadenken of we thuis de erwtensoep van gister eten  of dat we hier nog een hapje doen.

“Laten we maar doen wat jij ‘t dikkelst doet Anske. Jij een lekker visje en ik een mals tournedootje.”

Na het lekkere etentje wilden beide graag een eindje breien aan deze geweldige dag

Geheel incognito verliet Pierre zonder askruisje het pand, terwijl de lockers door Ans ingeleverd waren.  De rekening viel mee en rozig en loom zocht het echtpaar Baddeleau hun echtelijke sponde op.

“Dè gaan we dikkelser doen” besloten Pierre en zijn Anske

 

 

                                       Geert van Nunen