'Even vrede' tussen 1914 en 1918

'Vriend & Vijand' -

In het kader van de ‘Maand van de Geschiedenis’ (dit jaar oktober 2014) met als thema ‘Vriend & Vijand’, geef ik hierna, in vervolg op mijn eerdere bijdrage ‘WO I – Tilburg-Poperinge’, het volgende verhaal weer.  

Het verhaal werd me verteld tijdens mijn bezoek, twee weken geleden, aan Ieper, Nieuwpoort en Diksmuide (in de Westhoek van Vlaanderen) in het kader van de herdenking van het begin van de Eerste Wereldoorlog in dat gebied, dit jaar precies honderd jaar geleden.  

Zoals bekend handelt het hier om ‘De Groote Oorlog’ zoals die honderd jaar geleden als zodanig werd aangeduid. Men wist immers op dat moment nog niet dat er nog een volgende, een (tweede) wereldoorlog (1940-1945) zou volgen .....  

Het staat ook bekend als de gruwelijkste oorlog tot dan, met name vanwege de loopgraven van waaruit de belangrijkste strijd werd gestreden en de mijnenvelden daaromheen. Alleen al in dit gebied lieten ruim een half miljoen soldaten in die vier jaar het leven .....  

Alleen rond de kerstdagen was het ‘even’ vrede in die jaren (vooral in het eerste jaar, 1914). Vriend en vijand, de Duitse soldaten aan de ene kant en de Belgische en geallieerde soldaten aan de andere kant van de frontlijn, kwamen dan, tegen de wil van hun meerderen in, uit hun loopgraven en liepen elkaar tegemoet om wederzijds elkaar ‘een zalige kerst’ te wensen en om elkaar iets lekkers te overhandigen voorzover ze dat zelf van hun ‘cateringdiensten’ hadden gekregen.  

Het begon in 1914 aan de Duitse kant. Uit de loopgraven steeg een gezang op, ‘Stille Nacht heilige Nacht’ en ‘Es ist ein ’Ros’ entsprungen’. Na een tijdje beantwoordde ‘de overkant’ deze liedjes met applaus of eigen kerstliedjes. Langzamerhand hield het schieten op en klommen de mannen half uit de loopgraven. En werden over en weer kerstwensen geschreeuwd enzovoorts.  

Om na de kerst, op bevel van hogerhand, hun beschietingen tegenover elkaar weer te hervatten .....  

 

Louis Sparidans