Henk van Mierlo
In 1911 werd hij, toen 20 jaar, veroordeeld voor geweldpleging bij een hevige vechtpartij, tot een gevangenisstraf van 8 dagen, maar hij week uit naar Antwerpen om zijn straf te ontlopen.
Daar kwam hij echter een Tilburgse schone tegen, waarop hij verliefd werd.
Hij wilde graag met haar trouwen, maar wilde niet terug naar Tilburg voordat zijn veroordeling was verjaard.
Hij dacht na twee jaar (later bleek ten onrechte),dus ging hij naar Tilburg om met zijn geliefde in het huwelijksbootje te stappen.
De politie kreeg lucht van zijn komst en besloot hem na zijn huwelijksvoltrekking te gaan aanhouden. Aldus geschiedde, maar toen bleek dat hij alsnog tegen de beslissing in beroep kon gaan, besloten de vrienden en familie de kosten van het beroep zijnd ƒ 1,50 te lappen, zodat het feest toch nog verder kon gaan.
Lees het relaas van de verstoorde bruiloft uit de Tilburgse Courant 14 augustus 1913.
VERSTOORDE BRUILOFT.
Ruim twee jaar geleden werd hij op een avond plotseling in een hevige vecht partij gewikkeld, waarbij hij zoodanig van zich afsloeg, dat de rechtbank hem korten tijd nadien veroordeelde tot een gevangenisstraf van 8 dagen. Maar hij onttrok zich aan dit vonnis door naar Antwerpen uit te wijken. Wat wil nu evenwel het toeval. Dat hij daar kennis maakt met een meisje, uit Tilburg afkomstig en ook wonende aldaar. Allengs versterkte zich bij den 22 jarlgen jongeling meer de lust om in het huwelijksbootje te stappen, maar die plechtigheid moest in Tilburg geschieden — misschien wist de bruid van de geheele geschiedenis niets af – en dus moest geduldig gewacht worden totdat de schuld was verjaard.
Eindelijk was die tijd naar Bruidegoms meening aangebroken, en het hart vervuld van zoetigheden, toog hij naar Tilburg om zijne lieve bruid voor immer in de armen te sluiten. In groot ornaat toog men dan gisterenmorgen naar het gemeentehuis en liet zich daar in den echt verbinden. Alles liep uitstekend af en vroolijk trok de geheele stoet van familie vrienden en kennissen na afloop naar de herberg van S. aan de Markt om op den goeden afloop een sneveltje te drinken.
Bruidegom netjes in het zwart met hoogen hoed, bruid evenzeer in het netste Zondagsche pak, zagen er opgewekt uit en fluisterden elkaar, zoals dat jeugdige paartjes betaamt, zoete woordjes toe.
Intusschen werden elders wreede plannen gesmeed om de gelukkige bruidegom van zijn vrijheid te berooven.
De politie had de komst van bruidegom naar Tilburg ontdekt en nu bleek haar, dat hij tot heden zich nog steeds onttrokken had aan de eens opgeloopen straf die, naar bruidegom ten onrechte meende verjaard was.
Ja, het was wel snood, hem wien nog slechts kortelings een zoo groot geluk was ten deel gevallen, daarvan nu plotseling weer te berooven. Maar de wet luidt nu eenmaal gebiedend en daarvan mag zich toch zeker een man van de wet niet verschoonen. En zoo stond dan eensklaps een dienaar van Hermandad midden tusschen de niets kwaads vermoedende feestvierende en noodigde bruidegom uit tot een bezoek aan het politiebureau.
Groote ontsteltenis onder het gezelschap; bruid en bruidegom beiden doodsbleek om deze onverwachte gebeurtenis, die een leelijke streep haaide door hunne rekening.- Een ongeluk komt echter nooit alleen. Want wat bleek nu toen men op het politiebureau aankwam, dat tegen bedoeld vonnis, dat bij verstek was gewezen, alsnog verlet kon worden aangeteekend.
Ras werd nu uit velerlei zakken de benoodigde som f 1,50 bijeen gegaard en kon de huwelijksfeestviering weer worden voortgezet. Voordat de rechtbank over zijn verzet vonnis heeft gewezen, zal van D. wel weer de grenzen over zijn!
Henk van Mierlo
Nuenen
Foto’s BeeldonLine (RAT)
Gemeentehuis en politiebureau in die dagen en de Herberg van S. vermoed ik, op de foto (1969) in latere dagen .