Louis Sparidans
- Datering van de gebeurtenis: Van 10 tot 23 mei 1940
Bijna twee weken na het begin van de Tweede Wereldoorlog schreef de ‘Nieuwe Tilburgsche Courant' op 23 mei 1940 als volgt.
Hierna het tweede gedeelte.
Onze Stads Autobusdienst
Er wordt gewerkt aan hervatting van den dienst. Veel moeilijkheden nog te overwinnen.
Ze liepen nu al jaren met de regelmaat van 'n klok, de blauwe vehikels met het stadswapen versierd.
Elk kwartier vanuit het Heuvel-centrum naar de verste uithokken der stad.
En er waren van lieverlede duizenden, die ze niet meer missen konden.
Vooral als er een verre afstand moest worden afgelegd naar den Delmerweg b.v. of Mutsaerts in 't Zand, naar de Hasseltsche Kapel of Peerke Donders, naar Broekhoven of halfweg Goirle, naar Hoefstraat of Besterdsche markt...... voor wandelaars buiten, dus ook bedevaartgangers, voor markten de vrouwtjes, ook al die zich 'n beetje verlaat hadden bij het koopen en onderling delibereeren". Nou ja je weet hoe dat gaat.
Nietwaar, voor die allen 'n gerief en 'n uitkomst, waarvan je eenvoudig de stopzetting rekende tot een stagnatie in de wezenlijke verkeersbehoefte, van positief storende beteekenis.
Tilburg zonder bus zou geen Tilburg meer zijn.
En dan spraken we nog niet over die noodzakelijkheid van het vervoermiddel bij sneeuw en regen en ontij.
De afgeloopen winter heeft ons doen zien in welk een verkeersnoodzaak de bus toen heeft voorzien en hoevelen zij toen voor ongevallen heeft gevrijwaard.
En of de verkeersinspectie en politie al mopperde over een passagiertje te veel - we erkennen natuurlijk "Befehl ist Befehl !!" - zooals de Duitsche militair pleegt te zeggen - de chauffeur smokkelde je toch nog gauw even mee en je was dan maar zielsdankbaar, dat hij je niet in de regen of in den ijzigen sneeuwstorm had laten staan !
Al met al was de bus ons allen ene vertrouwde vriend(in) geweest, waarvan we noode afscheid hebben moeten nemen.
Natuurlijk slechts tijdelijk. Immers de Duitsche autoriteiten wenschen zoo spoedig mogelijk de stoornis in het economische leven op te heffen en zoo is ook de Directie van de Stadsautobussen onafgebroken doende om tot een spoedig herstel van den dienst te komen.
Maar .... haar ontbreekt daartoe op dit oogenblik nog even de feitelijke macht.
Een groot deel van haar wagenpark is voor allerlei militaire doeleinden opgevorderd geworden en nog steeds niet teruggekeerd en voorts zijn er schier dagelijks transportdiensten te verrichten voor de Duitsche bezetting.
Zelfs om op dit moment een half-uur-dienst in te richten - hetgeen voorloopig de bedoeling is - behoort momenteel nog tot de onmogelijkheden. En hoezeer ook van de zijde der Duitsche "Kommandantur" alle welwillendheid wordt betracht - er kan toch van een geregelden dienst geen sprake zijn.
En voorts dient ook nog met zorg te worden nagegaan of en in hoever de aanvoer van gasolie voor de diesel-tractie voortdurend en ongestoord verzekerd is.
"Zoodra echter al de moeilijkheden" overwonnen zullen zijn - en de lezer merkt, dat is niet zoo eenvoudig, - "zal de directie niet nalaten van hare activiteit blijk te geven".
Gezien echter de omstandigheid, dat het straks terugkeerende rollend materieel, natuurlijk ook nog aan een grondige revisie en schoonmaak dient te worden onderworpen, kan het allemaal nog wel eenige dagen duren!
De noodige voortvarendheid zal echter zeker worden betracht.