Henk van Mierlo
- Datering van de gebeurtenis: 1948
De hele armoe van net na de oorlog kwam weer helemaal bij me terug bij het lezen van het verhaal “Vrede op aarde” van Louis Sparidans, uit dezelfde parochie als ik.Ik herinner me dat ook van het kindje Jezus die pas in zijn kribje mocht ná de nachtmis. (ik zat trouwens wél in het koor van frater Frederico, de “Frik”)Wat me het meest is bijgebleven: We hadden van die goedkope kaarsjes voor in de kerstboom, met metalen houdertjes die aan de takken bevestigd werden.
Ik meen dat ze in doosjes van tien of twintig zaten.Als ze een uur brandden mocht je blij zijn. Bij ons was er een zo’n kaarsje een beetje scheef opgehangen en stak op een gegeven moment de hele kerstboom én het stalletje in de fik. Gelukkig was het brandje met een paar emmers water geblust, maar de boom en het stalletje waren reddeloos verloren.We hebben nooit meer een kerstboom gehad sindsdien en het stalletje werd voortaan gemaakt van grijs “rots” papier dat je kon kopen bij De Kleine Winst in de Besterdstraat.
Ik vraag me af hoeveel mensen die kaarsjes nog kennen en vooral die kou die we leden.. En toch telkens weer, na thuiskomst, na de nachtmis, de warme worstenbroodjes en de krentenmik op het papieren kersttafellaken. Al geloof ik nu niet meer, het was een feest met die loeiende kachel in de kamer het 1948 gevoel:
Toen was geluk heel gewoon:
“Buiten waait de wind om het huis en de kachel staat te snorren op vier.Er hangt een lapje voor de brievenbus en in de tochtigste kieren zit papier”
Kom er nog eens om??
Henk van Mierlo
Nuenen
