Het Kiendje Jezus in Berkel-Enschot (3)

  • Datering van de gebeurtenis: 25 December 2010

Kerstmis 2010. Het begon te sneuwen en de Heilige Familie was, nou vur het derde jaar alweer, onderwege naar Berkel-Enschot. Sint Jozef en den ezel, mee Maria en 't Kiendje op z'ne rug, liepen wir langs die twee rotondes, bij Heukelom, waar den ezel 't vurrig jaar het zo moeilijk mee had. Daar lagen nou ook een hoop verroeste ijzeren ringen, die gelijk in de frut zaten.

Sint Jozef vroeg aan ene boer, die net vurbij kwam, waar die ringen vur dienden. "Nergens veur, 't is alleenig vur de schont" zee den boer. "Ziede, 't is een kunstwerk, zo moetet eigenlijk zien. Snapte ? Ene geleerde meens heeget me allemol uitgelee. Ik weet nou precies hoe 't zit !"

"Heel schoon !"zee den ezel.

Ja, 't doe me echt deugd om hier, in het Geheugen, eens helemaal mijn hart te luchten over Moderne Kunst.......Overigens, gin kwaad woord vur den kunstenmaker en diens bedoeling, natuurlijk. En dat die ringen in de frut zitten, zal wel mee die rotondes te maken hebben.......

Maria, op de knokige ezel, hield dapper vol, al begon ze op 't list wel wat te schuiven...... In de Klaproosstraat stond Marieke al dur 't raam te gluren, en toen het kleurrijke gezelschap in zicht kwam, knipte ze meteen de koffie aan.

Ze hadden mekaar natuurlijk wir ene hoop te vertellen, zoals dat is onder vrouwvolk. Maria had Marieke in de Sint Jan wel onder 't volk zien staan, mar ge kunt daar toch moeilijk roepen naar elkaar...... 't Kiendje wier op 't hoogpolig tapijt gelee en 't zee tevreeje "kai, kai, kai, kai, kai" en stak z'n teentje in z'n mundje. "De veulprots !"zee Sint Jozef ! Tussen haakjes, 't is toch gemakkelijk, as ge vur 't derde jaar over 't Kerstkiendje schrijft, dat dees Kiendje intussen nie groter wordt !

Het was echt gezellig. Marieke had "pain de chambon" (haar specialiteit) gemaakt en Sint Jozef kon er maar nie genoeg van krijgen - tot ie een stomp van Maria kreeg. Er kwam veul aanloop, net als vurrig jaar.... Alle mensen die de Heilige Familie wir hadden zien lopen dur de Kerkstraat en de Klaproosstraat, kwamen overzetten. En ze brochten de kiendjes mee, die naar 't echte Jezuske wilden komen kijken.

De mannen zaten mee 'n pilske, d'r wieren bakken verteld, man, dat houde nie vur mogelijk.....Toen vertelde Sint Jozef iets over de structuur en de orde in de Hemel, en daar scheen wel wat opschepperij bij te zitten, want hij kreeg alwéér 'n stomp van Maria......Het vrouwvolk had 't ook al druk mee ‘t opvoeren van het geluidsvolume. Gelachen dat er werd........En den ezel stond achter op 't grasveldje te eten en te poepen, dat het nie mooi mir was....

Marieke, altij gek mee kender, sjouwde natuurlijk wir rond mee Jezuske, zodat de kleine het uitkraaide van plezier. En hil de stoet kender d'r achteraan natuurlijk. Maar toen zee Sint Jozef op een gegeven moment, dat ze zo stillekes aan weer vort moesten. Den ezel wier van het grasveldje gehaald, de mensen namen stilaan afscheid, en Maria, die 'n bietje stond te semmelen, zee toen::

"Marieke en Antoon, ik zal een schoon plekske vur jullie uitzuken in den Hemel ! Een goeie plots, vanwaar ge alles goed kunt zien !"
Antoon (geschrokken): "Host oe eigen mar nie......We hebben de tijd en gij hebt als Heilige Maagd zeker een volle agenda....."
Maria: "Nee, hor, dees hee vurrang. Gullie verlangt zeker heel erg nor den hemel !"
Antoon: "Ja en nee, hangen hee gin host ! We zen geduldige meensen en ik moet op aarde ok nog enkele zonden uitboeten !"

Toen kwam Sint Jozef er heel tactisch tussen en zee : "Ik denk dat Marieke en Antoon irst nog ‘n tedje hier willen blijven......Antoon, die nie goed was, is nou ok alwir een stuk beter....."

Maria, die op den ezel geklommen was zee toen: ‘Kom, we zen wir weg ! Misschien tot de volgende Kerst...... En wees mar gerust: d'r komt ene tijd detter misschien gin pastoors mir zen, mar wij zullen d'r altij zijn....."

"Allee jong !"zee Sint Jozef tegen den ezel, en ze liepen aan. Maria lachte en zwaaide nog efkes. Diejen lesten lach van Maria, daarvan kreegde tranen.

Ze liepen weer langs die stomme rotondes (den ezel was wir goed kwaad !) naar Heukelom. Vrouw Weijters was daar vóór de boerderij de stoep aan het schuren.En toen verschoot ze ineens heel erg. "Och, hoe schoon, kek toch eens" riep ze. En de kender van boer Weijters renden allemaal naar voren en keken ademloos naar het wonder. De Heilige Familie, hoog in de lucht, op weg naar de geopende Hemelpoort, waaruit een prachtig licht naar buiten scheen. En er klonk heel schone zachte muziek, veul schonder dan ge het op de Kro, de Vara of de Ncrv ooit hebt kunnen horen.....

Den ezel zwaaide nog ene keer mee z'ne stert - toen schoof er een wolkske voor, en ge zaagt niks mir.

Anton van de Wiel

De foto's zijn van Kerstmis, bij ons in Enschot.
En gullie allemol: ene schone en goeie Kerstmis, van Marieke en Antoon !