Knaawbôone

• Datering van de gebeurtenis: In mijn jeugd resp. vandaag

Ze zijn er weer volop! Het is weer tijd voor "knaawbôone". Een van mijn lievelingsgroenten uit mijn jeugd. En niet alleen voor mij !

Vanmorgen fietsten we langs een boer die een bordje buiten had hangen: "Flodderbonen € 1,- per kilo" . We sloegen er meteen enkele kilo's van in want ze moeten uiteraard nog gedopt worden.

Wat een feest! Vroeger aten we die thuis ook volop want in de moestuin van onze pa (die hield er ook erg van!) was er een royale plek voor ingeruimd.

Iedereen bij ons thuis vond ze lekker, ook al waren ze meestal al wat dikker als ze geplukt werden. Onze pa vond het jammer om ze eerder te oogsten, ofschoon ik later merkte dat ze "jong geplukt" nóg lekkerder waren. Maar ja, dat geldt niet alléén voor bonen!

De meeste mensen kennen ze als tuinbonen. Maar zo noemden we ze in Tilburg nooit.

"Tuinbonen met spek", zo lees ik nu op internet, is een (letterlijk) beproefd recept. De blokjes spek uitbakken in eigen vet en dan door de bonen roeren. Ja, zo aten we ze thuis ook.

Maar mijn echtgenote kent "van-thuis-uit" nog een lekker recept: met bonenkruid, een sjalot en peterselie. Fruit eerst de sjalot in roomboter, daarna "een handje" vers (eenjarig) bonenkruid en peterselie er doorheen. Roer er vervolgens een beetje bloem met melk door en voeg dan pas de (in water met een beetje melk) gekookte bonen toe. Gaan we doen!

Tot slot, zelfs de schillen van de tuinbonen waren vroeger nog ergens goed voor: als er iemand ergens een wratje had, wreef je er met de zachte binnenkant van de schil over heen en een paar dagen later was de wrat verdwenen. Of je dacht er een paar dagen later niet meer aan.

Maar het werkte "zeker" als je de schil nadien begroef, of niet dan?

Louis Sparidans, Grave