Anton van de Wiel
- Datering van de gebeurtenis: 2009
Net as vurrig jaar liepen Sint Jozef en Maria mee 't Kiendje Jezus dur Heukelom, op weg naar 't schonste durp van Brabant. Het was tegen Kerstmis en het begon te sneuwen.
De tijd staat nie stil, en alles leek anders dan toen. Nou waren er voortaan bij de Druiventros drie grote rotondes achter mekaar, mee scherpe randen tussen de banen en ge moest meteen kiezen vur 'n baan. Anders kwaamde gij in Den Bosch uit, in plaats van bij 't tuincentrum op de Heukelomseweg !
Sint Jozef had eraan te doen. Hij probeerde den ezel vooruit te trekken, maar die zette z'n eigen schrap.......afijn, honderd op unnen hoop. Het slot van 't liedje was dat Maria mee ´t Kiendje ´n heel stuk langs de rotondes moest lopen.......
En de Heilige Maagd Maria heeft dan wel ons aller liefde en respekt.......mar ´n bietje verwend is ze d´r wel dur geworren.......en ze was blij dat ze vurbij de rotondes, bij ´t huis van burgemeester Meijs, wir op den ezel kon !
Berkel-Enschot was veranderd. Hier en daar leek het wel een grote bouwput. Langs onze goeie ouwe Enschotsebaan liepen, in een rommelige zandvlakte, bouwvakkers mee grote helmen en er waren grote graafmachines en zandauto´s. En het Trappistinnenklooster was gesloten ! Daar hadden ze vurrig jaar zo´n lekkere warme chocolademelk gekregen, en den ezel unne hele mik ! En er zouden in ons goeie dorp wel tegen de 10.000 mensen van buiten bijkomen.......Het leek wel alsof de mensen nou anders waren, wat onrustiger, dan vruger !
In de Klaproosstraat, bij Marieke en Antoon, stond de koffie wir klaar. Maria schoot Marieke achterna, de keuken in, om te helpen, en al gauw werd er druk gekwebbeld. Ge houdt 't nie vur mogelijk, wat ge dan allemaal te horen krijgt ! "Bende gij al eens in 't Hasselts Kapelleke gewist?" vroeg Marieke argeloos. Maria, even argeloos: "Nee, nog nooit. Ik zou daar best eens een keer nor toe willen......!"
Onder de koffie hadden ze het over het vertrek van de Trappistinnen. Ook al wir zo iets. De veugeltjesbeschermers wilden nie dat ze bij Oisterwijk zouden bouwen. Want de herrie die een handvol Trappistinnen zouden maken, daarvan sloegen alle vogels schreeuwend en piepend op de vlucht !
D'r werd hartelijk gelachen mee die verhalen. En natuurlijk hadden ze het ook over die grote parochie die er moest komen, mee den Unent en den Biezenmortel erbij ! Toen werd Sint Jozef toch een bietje kwaad. "Gullie moet meer mee de vuist op tafel slaan !"riep hij.
Sint Jozef is nie vur niks de patroonheilige van het werkvolk !
Natuurlijk, Berkel-Enschot zou Berkel-Enschot nie mir zijn, als het nuuws, dat de H. Familie er weer was, nie as 'n razend snel vuurke dur 't durp zou gaan...... En de mensen kwamen wir kijken......Hoog en laag, vrienden en buren, de familie, de pers, 't gisteluk, de geminte.......Het groot volk kwam mee den auto, de gewone mensen mee de fiets of te voet.
En 't Kientje lag daar op 't hoogpolig tapijt te zwaaien mee ermkes en bintjes, en prut en kir-geluidjes te maken........ Mar 't blijste was 't Kiendje toen de kender kwamen kijken, toen kraaide 't van plezier.
De kender waren d'r allemol: Feeke en Lynneke, Isabelleke en Frederiekske, Sjorske en Joepke, Miloe..... En de grotere kender: Job, Britt, Mariëlle...... Ze kregen allemol beschuit mee muisjes. Die had 't Kiendje gepoept, zee Marieke ! Toen kwam Daniëlle, die zelf wir 'n kiendje verwocht efkes goeiendag zeggen tegen Maria's en naar Jezuske kijken. Nanniek, die mee d'r been in het gips zat, kwam ok al overzetten.......En José mee d're zere rug...... en Annelies, die in de zorg hee gezeten, deed 't Kiendje unne schone pamper aan.
Marieke, die toch zo geren 'n klènkind had gehad, sjouwde mee Jezuske toepertoe hers en geens, hil den dag.
Jeroen en Frank moesten den ezel, die in den inrit stond, wir voeieren mee brood en peëen, net as vurrig jaar. Ze probeerden er op te klimmen, mar dan moette gij net bij diejen ezel zijn, zeg ! Hij gooide z'n achterpoten omhoog, Jeroen en Frank tuimelden over elkaar henen, en maakten dat ze binnen kwamen ! En den ezel had mar half gegeten.......
Tegen den avond dronk Sint Jozef 't liste uit z'n borreltje, lepelde de suiker onderin op, en zee:"Kom, we moeten wir vort. 't Is alledag gin kermis !" En mee veul herrie en geroep wier afscheid genomen. "Allee, tot de volgende Kerst !"
Marieke, de goeie ziel, had gezurgd dat ze nike te kort kwamen vur onderwege. Maria ging wir mee 't Kiendje op den ezel, Sint Jozef mee zunne staf d'r neven, en zo gingen ze dur de Klaproosstraat, de Kerkstraat en de Streepstraat naar Heukelom, dan ha'n ze niks van doen mee de rotondes, en ze waren d'r even getij. En op Heukelom zijde gij het dichtste bij de Hemelpoort, durrom is het daar ook zo'n goei volk.
Vrouw Weijters was aan de vurkant van de boerderij aan het rèven en ze kon d'r ogen nie geloven. "Och hoe schoon, kom eens gauw kijken !"riep ze. En de veertien kender van Weijters, die mee schone gesteven schortjes achter 't huis aan het baltrappen, het hinkelen en het mitjesteken waren, vlogen nor veuren.
Hoog in de lucht konde gij nog net de H. Familie zien, vóór de geopende Hemelpoort. Den ezel zwaaide nog unne keer mee zunne stert - toen schoof er 'n wolkske voor, en ge zaagt niks mir.
Afbeeldingen:
1. Jeroen en Frank zongen vur 't Kiendje. Als Tweekoningen.
2. De kerk van Sint Job in de goeie ouwe tijd. Foto vanaf de hoogte van de huidige Klaproosstraat.
3. Het had gesneuwd en den ezel glee hil de tijd uit.....Durrom mokte Antoon de stoep schoon.
4. Marieke: "Allee, houdoe war !"
