Boerenkoffie

  • Datering van de gebeurtenis: Rond 1950

"Wij dronken vroeger gewoon boerenkoffie, veel lekkerder dan tegenwoordig met al die apparaten met die cups en pads en noem maar op", zo mailde me vanmorgen een Tilburgse ( "van jouw leeftijd", schreef ze erbij ) naar aanleiding van mijn koffiebonnen-verhaal onder de titel "Koffie koffie, lekker bakkie koffie".

Ja, ik weet het, mijn echtgenote en ik behoren (ook nog) tot de weinige Nederlandse gezinnen die niet zo'n cup- of pad-apparaat in huis hebben. Wij doen het nog steeds 'ouderwets' met een filter-apparaat. Maar "vroeger", inderdaad, toen dronken wij thuis óók altijd boerenkoffie. Voor de jongeren op deze site wil ik dat nog wel eens uitleggen.

Het begon eerst met een hand-koffiemolen die je tussen je knieën moest klemmen om de bonen goed te kunnen malen (zie bijgaand fotootje). Er was namelijk nog geen gemalen koffie te koop. De gemalen koffie viel dan in een houten laatje; vervolgens ging het maalsel (gewoon) in een stenen koffiepot, kokend water erop, even laten trekken om vervolgens, met behulp van een zeefje, de koffie uit te schenken.

Voor de koffie-dras hadden we dan, in de hoek van onze tuin onder de kersenboom, een "drasputje" (een kuiltje). Totdat ik uit huis ging (begin zestiger jaren) hebben we het altijd zó gedaan en heus, we dronken de koffie alsof het een godendrank was!

Pas toen ik op kamers "zat" leerde ik van mijn hospita dat ik met behulp van een elektrische (!) perculatorkan ook heerlijke koffie kon zetten. De (grof) gemalen koffie werd in een zeefje gedaan, hoog geplaatst in een kan op en langs een aluminium-buisje, waardoor vervolgens het kokende water naar boven werd gestuwd om daarna via de zeef weer naar beneden te sijpelen.

Tot zelfs in het begin "van onze trouw" (in 1968) zette mijn echtgenote en ik op deze (letterlijk) "beproefde" wijze onze eigen koffie. Het smaakte trouwens ook "niet gek", zeker niet vanaf het moment dat we zelf weer de koffiebonen gingen malen, maar nu met een handkoffiemolen die aan de muur bevestigd was.

Hij hangt nog steeds in onze keuken en héél soms malen we er nog bonen mee, als we die van een vriendin uit Brazilië krijgen.

Bijgaand, behalve de foto van die knie-koffiemolen, ook nog een afbeelding van zo'n perculator-geval en van onze eigen wandkoffiemolen. Verser kan de koffie niet zijn!

Louis Sparidans, Grave

Media