Jan Kwantes
- Datering van het verhaal: 1951-1952
Uit Bouwjaar '45
(...) Op mijn zesde liep ik iedere morgen met Jan van tante Riet, die drie huizen verder woonde, naar de lagere school, St. Denis, in de Antoniusstraat. De fraters leidden daar een katholieke school tamelijk streng en waren berucht om hun oorvijg of tik met de lineaal. Mijn zusjes zaten op school bij de Zusters van Liefde aan de Oude Dijk. Met die nonnen viel evenmin te spotten. Aan het einde van de Zwijsenstraat passeerden we het monument van monseigneur Joannes Zwijsen. Daar zat de bronzen bisschop sinds 1933 in een zetel met zijn rug naar de tuin en de vijver van het Paleis Raadhuis en zijn blik gericht op de Heikese kerk en het gemeentehuis. Als ik door mijn vriendje gestupperd werd kon ik op het beeld klimmen. Via zijn groengrijze metalen schoenen trok ik me dan omhoog om tot hilariteit van de omstanders op zijn knie plaats te nemen. De toog van de monseigneur vormde tussen zijn knieën groen omrand dalletje dat gevuld was met water. Behendig vermeed ik een nat pak door aan de zijkant naar beneden te klauteren. Zodra het weer stil was in de omgeving van het standbeeld gebruikten de vogels de gevulde kuil weer als drinkbak. Een trapsgewijs opgebouwde muur van blokken travertin scheidde het indrukwekkende beeld van de paleistuin. Die vijvertuin was met hekwerk omheind en was verboden voor onbevoegden. Maar al er niemand te zien was liepen we wel eens achter het monument door langs de rand van de rimpelloze plas. Ik waagde het erop om met platte kiezelsteentjes over het gladde wateroppervlak te gooien in een poging om al ketsend de steen de andere kant te laten bereiken. Als het een goede worp was dan lukte dat. Het keitje belandde kletterend de op de trappen van het paleis. De door het lawaai gealarmeerde de bode kwam tierend naar buiten. Ik wachtte zijn uitbrander niet af en maakte dan dat ik weg kwam. Via een omweg door de Koningswei rende ik naar huis, want als ik linea recta de Zwijsenstraat was ingestoven zou hij misschien te weten komen dat ik daar woonde. In dat geval zou er wat zwaaien als hij onze pa zou inlichten. (....)