- Datering van het verhaal: 1934
"De Ringbaan Oost"
Ofschoon slechts één jaar medebewoner/medegebruiker geweest, als kersverse brugklasleerling, van het gebouw van de ‘Rijksscholengemeenschap Koning Willem ll' heb ik toch zo mijn eigen speciale herinneringen:
"linksaf vanaf de Oisterwijksebaan, door de grote open poort het plein op, de ijzeren
bobbel in het midden mijdend, rector J. Vaissier die je als een verkeersagent met op-
geheven hand tot stoppen maande, de fietsenkelder in, uitkijken voor je achterlicht,
pauze onder de boom op het grote plein, de hoofdbouw met houten vloeren in som-
mige lokalen, de lerarenkamer met de statige tafel in het midden, de concierge draai-
end aan een stencilapparaat dat steevast ook blauwe vlekken produceerde, secreta-
resse Ans Segers, van alles op de hoogte en spil in de schoolorganisatie, het in mijn
ogen sjieke scheikundelokaal omdat het opliep als een collegezaal, de wet van Buys
Ballot, biologie met allerlei relicten op sterk water, opgezette dieren en een ramme-
lend skelet, immer haperende luxaflex, de gymzaal tevens dienstdoend als aula waar
potentiële cultuur- en sportcommissarissen vurige speeches afstaken om hun kandi-
tatuur voor de leerlingenraad kracht bij te zitten, de borstbeelden in de hal, de pauze
tussen de middag van anderhalf uur, negende lesuren, vierA-uren met overblijfver-
plichting in lokaal 1, sporten bij Longa in een oranje gymbroek, noodlokalen(!)), de
taken sterrenkunde, Jamin om de hoek......"
Dat oude schoolgebouw, verkeerde begin 21e eeuwt in deplorabele staat: zowat elk raam was stuk, het glas-in-lood niet meer aanwezig en ook Killroy was hier geweest.. Maar hoop gloorde. De lelijke aanbouw, uit de jaren zeventig, van scholengemeenschap Dionysius werd gesloopt. Met argusogen volgde ik de bouw van het appartementencomplex dat op die plaats verrees, in dezelfde kleur (en steen?) als het schoolgebouw. Geen aanwinst moet ik helaas constateren. De vestiging van een filiaal van onze landelijke grootgrutter wist men af te wenden. "Ons" gebouw werd gemeentemonument door inzet van onder andere de monumentencommissie, buurtbewoners en lichte aandrang van enkelen aan de school verbonden.
De bouw van de school was gereed in 1934. Ook toen maalden bureaucratische molens al langzaam. Het proces van nieuwbouw was in 1928 in gang gezet. Volop medewerking van de gemeente die het oorspronkelijke schoolgebouw, het paleis van Koning Willem II, graag in gebruik wilde nemen als representatief raadhuis. De school zocht eveneens een ander onderkomen, aangepast aan de onderwijseisen van die tijd. Onderhandelingen met ons koningshuis en drie Duitse vorstenhuizen (als erfgenamen van Willem II) bleken noodzakelijk. Koningin Wilhelmina was bereid afstand te doen van haar rechten als ook ‘de anderen' dat waren. ‘De anderen' ontvingen een schadevergoeding van f. 45.000,--. De lokatie van het nieuwe schoolge-bouw was een volgend discussiepunt. De directeur van Publieke Werken kwam met deze mogelijkheden:
Ringbaan West ten noorden van de Bredaseweg
Elzenstraat hoek Ceciliastraat
Lange Schijfstraat, hoek Fabrieksstraat
Bosscheweg (nu Tivolistraat)
Ringbaan Oost, hoek J.P. Coenstraat.
Het laatste terrein was gemeentegrond en daardoor het meest geschikt. Als architect werd de Limburger Jos. Wielders gekozen. De gevolgen van de depressie bemoeilijkten het bouwtempo. De financiering was een probleem. Een oplossing werd gezocht in de voorwaarde dat alleen Tilburgse arbeiders bij de bouw betrokken mochten worden omdat hun salarissen deels op de gelden bestemd voor steun aan werklozen in mindering konden worden ge-bracht. Kleine wijzigingen in en aanvullingen op het oorpronkelijke bouwplan werden in de loop van de tijd aangebracht. Op 20 april 1934 vond de officiele openingszitting plaats in het bijzijn van onder meer de minister van onderwijs H. Marchant, het college van B & W, de inspecteur en de leraren. Voor deelname aan het noenmaal moest voor enkelen, omdat het vrijdag was, dispensatie aangevraagd worden bij de katholieke overheden.
Het resultaat mocht en mag er zijn. Een gebouw, passend in de architectonische vernieu-wing van die tijd, nieuwe zakelijkheid uitstralend met een vleugje "De Stijl", en zo karakteristiek geworden voor dat deel van de Ringbaan Oost, uniek in de stad. Het schoolgebouw overleefde een wereldoorlog, de jaren zestig, de MMS, de eerste probeersels van de Mammoetwet, de ‘verzorgers' van het MDGO en de projectontwikkelaars van de huidige tijd. Een ware prestatie.
J. de Veer