- Datering van het verhaal: zestiger jaren
Kerstmis met een strik,
Het is medio zestiger jaren, voor het eerst wordt de recent aangekochte kerstgroep in de nieuwe stal geplaatst. Trots laat Paula haar groep, zojuist uitgestald, zien aan de familieleden. De kerstdagen kunnen niet meer stuk
Na lang wikken en wegen hadden de nog jonge ouders besloten om een nieuwe kerstgroep aan te schaffen. Dit betekende een forse uitgaven, maar het resultaat mocht er zijn. Een zeer complete groep afgerond met een fors aantal schapen. De beelden zijn enorm gedetailleerd en de verf ruikt nog nieuw.
Zo werd het daags voor kerstmis, de kleinste kinderen waren in een uitgelaten stemming. Pa was voorbereiding aan het treffen voor de kerstviering en was op pad. Tijdens hun spel kwamen de kinderen onder het tafeltje terecht waarop de kerstgroep stond uitgestald. Bij het omhoog komen stoot één van de kinderen zijn hoofd tegen de tafel en de kameel viel op de grond. Gelukkig kon hij tegen een stootje en brak hij "alleen" maar zijn nek. Hierdoor werd zijn kop van de rest gescheiden. Paula raakte even in paniek, plakken kon, maar dat zou zichtbaar blijven. Hiervoor was de kameel te gedetailleerd uitgevoerd. Dan komt ze op een idee, ze plakt de kameel en doet dan een strik van het kerstbrood om de nek van het herstelde dier. Wie niet beter wist, zou denken dat het zo hoorde.
Toen kwam pa thuis, hij zag de strik om de nek van de kameel. Hij liet die zitten, maar informeerde wel waarom die was aangebracht. Paula wilde de vrede op aarde bewaren en de kinderen "uitbrander" besparen. Achteloos stelde ze de wedervraag: "Vindt je dat niet mooi ? Ze wachtte het antwoord niet af en antwoordden zelf: "de jongens vonden dat wel leuk". Daarna mee was de discussie gesloten. De kameel is vele jaren na de kerstdagen ingepakt met de strik om zijn nek om het jaar daarna weer bij de kerststal te worden neergezet. Vele tientallen jaren later werd het geheim onthuld, de kinderen waren allang het huis uit en kerstgroep werd op dat moment overgedragen aan de enigste dochter. Er is toen hartelijk gelachen om de oplossing die ma had bedacht, pa lachte vrolijk mee. Of hij dat eveneens gedaan zou hebben vlak na de aankoop blijft in nevelen gehuld. Paula nam op dat moment in ieder geval het zekere voor onzekere. Onder het motto: wat niet weet, wat niet deert of baat het niet, schaadt het niet.
Het bleef in ieder geval een vredige kerst en dat jaren lang. ..............
Rien van der Heijden
2007
Bijlagen:
Foto 1: Ons kleindochter Merel (de vierde generatie) bij deze kerstgroep
Foto 2, 3, 4:
De kerstgroep in de kerststal. Dit is niet de bovenomschreven groep, die is helaas verdwenen. De afgebeelde groep is door mijn schoonouders in de vijftiger jaren aangeschaft en wordt door ons inmiddels voor de veertiende keer opgesteld. Later gaat hij over naar onze dochter Cynthia en weer later naar Merel of ......We zijn dan inmiddels weer een fors aantal jaren verder. Deze groep wordt ieder jaar zorgvuldig opgeborgen. De kameel heeft (nog) geen strik....
