- Datering van het verhaal: 1976-1985
Wij nemen u (nogmaals) mee naar de wijk Theresia. Maar nu in de zeventiger en tachtiger jaren van de twintigste eeuw. Dat het woongenot soms ver te zoeken was in deze periode was voor de overheid geen halszaak. U maakt kennis met de nog steeds aanwezige woonklachten van de bewoners. In de vorige bijdrage heeft u al kennis gemaakt met de locatie en de familie Jansen.
De familie Jansen heeft inmiddels twee zonen van resp. 12 en 10 jaar. Zij spelen regelmatig met hun bal op de achterplaats. In verband met de lopende Hinderwet procedures zijn de gebruikers van het "sloopterrein" t.o.v. van de buurtbewoners minder vriendelijk. Pa Jansen merkt dit als hij op een correcte manier de bal gaat terugvragen, die zijn zonen over de schutting hebben gegooid.
Wij lopen samen met u over het terrein tussen de woningen in het jaar 1976. Tussen de diverse (auto)wrakken staan inmiddels tweedehands auto's ( met de zo genoemde T.P.G. waarborg, Tot de Poort Garantie) . Verder is er een hefbrug voor het uitvoeren van reparaties onder de auto. Stapels velgen met banden liggen te wachten op een nieuwe eigenaar. Links en rechts zijn er wat loodsen gebouwd, de gemeente weet dit niet, wat niet weet, wat niet deert. Door de bouwactiviteiten is er veel bouwmateriaal op de locatie aanwezig. Een enorme voorraad houten balken en planken zijn in een open loods opgeslagen. De bewoners kijken hierop uit, geen fraai gezicht. Daarnaast is het brandrisico in de nabijheid aanwezig. Er wordt gewerkt met snijbranders en andere gasapparatuur. Om over de opslag van de wrakken, met een voor een deel gevulde benzinetank, maar te zwijgen.
Om het slogan "Om snel weer te rijden, naar Ton van der Heijden" uit te dragen is er een raceteam opgericht. De Opel Kadett en een tweetal N.S.U. Prinz 1200 TT's worden gekoesterd door het raceteam. Zij rijden Oval-racing op het terrein van collega sloper Hein Verseur in Dongen. Het testen en uitproberen gebeurd in de Oude Langstraat. Naast het lawaaioverlast is dit levensgevaarlijk. Zoon Mark (van de familie Jansen) heeft dit in levende lijve ervaren met de dood in de ogen. Het had weinig gescheeld of hij was er niet meer geweest. De auto's reden met een "bloedgang" door de straat, op een haar na werd hij gemist. Dat de ouders en mede buurtbewoners dit niet pikte mag duidelijk zijn.
Wij zouden de andere bedrijven in de straat te kort doen om deze ook niet even de revue te laten passeren. Tegenover het bedrijf aan de Oude Langstraat 1 zat een autospuiterij en daar naast een vleeswarenfabriek. Beide verhoogde het woongenot evenmin. In begin tachtiger jaren was de autospuiterij vertrokken en de vleeswaren fabriek inmiddels met een E.E.G. goedgekeurd bedrijf uitgebreid. In 1985 werd de buurt opgeschrokken door een forse brand die het einde betrekkende van de vleeswarenfabriek. Twee zonen van de eigenaar startten toen op die locatie een horecagelegenheid. De oude fabriek werd parkeerplaats, dit was privé terrein. Al was er niets te doen in de gelegenheden, je mocht er niet parkeren. Deed je dit wel, moest vooraf je reservewiel checken, de kans was groot dat je minimaal één lekke band had als je weer wilde vertrekken. Soms was het reservewiel niet toereikend en had je spontaan twee of meer lekke banden.
Ondertussen waren de activiteiten van het evenementenbureau, annex autosloperij, annex oldtimerhandel, annex tweedehands autohandel, annex drukkerij, annex bouwbedrijf, annex bar en annex organisatiebureau gewoon doorgegaan. In de loop van de jaren was er een compleet woonhuis geschappen met een privé bar op de benedenverdieping en waren er meerdere kantoorruimtes gebouwd. In de zomer werden er complete tuinfeesten gegeven waar artiesten optraden om de gasten te vermaken. De drank vloeide rijkelijk, de gasten waren allemaal uitgenodigde "zaken" relaties. Het kon niet op. Toen medio jaren tachtig het tij keerde, ging de boel "op de fles" en "het terrein" wisselde (noodgedwongen) van eigenaar. De rust keerde (voorlopig) terug in de buurt. Uiteindelijk kwam het woongenot, dat de familie Jansen al in 1963 verwacht had.......
In de jaren zeventig en jaren tachtig van de twintigste eeuw was het milieu van ondergeschikte rol, de aandacht hiervoor kwam pas hierna, soms te laat, zelden op tijd, en regelmatig was de vervuiling letterlijk in de grond gestopt. In het begin van de éénentwintigste eeuw komen nog regelmatig de "sporen" van dit lakse milieubeleid bovengronds. Ondanks de regel, de vervuiler betaald, draaien de belastingbetalers op voor de sanering. De vervuiler is niet (meer) te traceren of zijn schuld is niet of nauwelijks aan te tonen.
Rien van der Heijden
2007
Met dank aan de familie Jansen.
Bijlagen:
Foto 1: Interieur V.W. bus type 1, 1955
Foto 2: Zangeres Sonja op de nieuwe auto van de auteur, hij wordt op de achtergrond "ingezegend" door John van Linden, die het speciale spuitwerk verzorgde
Foto 3: Eén van de vele oldtimer motorfietsen ( Op de achtergrond enkele van de kantoorruimtes)
Foto 4: "Sfeerfoto" tussen de nog te restaureren auto's (oldtimers)
Foto 5: Eén van de raceauto's, v.l.n.r. naast de Coureur Keesje van Beurden, Geert van der Heijden, de eigenaar en een klant van de Postkoets (één van de sponsoren) en Peter de Jong
Foto 6: Enkele Oldtimers
(Foto's archief auteur)
Bijlage: Foto's van het sloopterrein
