- Datering van het verhaal: Schrijfwedstrijd 2007
Dit verhaal werd ingezonden voor de schrijfwedstrijd 'De zomerse geheimen van Tilburg'. Deze wedstrijd is onderdeel van 'Tilburg Schrijft', een samenwerking van Cultuurmanifestatie Tilburg 2007 en OBT Midden Brabant.
Sommige buurtjes in Tilburg hebben iets speciaals. In dit geval is dat de manier waarop een deel van deze buurt tot stand is gekomen. Ik heb het over een stukje van Groenewoud, een wijk in Tilburg-zuid.
Tussen de nieuwbouw van de jaren tachtig liggen enkele straten waar vijfentwintig jaar eerder - begin jaren zestig van de vorige eeuw - particuliere woningen zijn gebouwd. De meeste in de vorm van een bungalow, soms een split-levelwoning. Het merendeel staat gegroepeerd rond het Plantagehof en in de straten hieromheen.
Hoewel het gebruikelijk is om een bouwwerk te laten maken door een aannemer, is dit bij een aantal van deze bungalows niet het geval. Hoe is dit zo gekomen ?
Hoe mijn vader een rol hierin heeft gespeeld, wil ik graag vertellen.
Twee jaar na de watersnoodramp van 1953 zijn mijn ouders vanuit west-Brabant verhuisd naar Tilburg, een stad die zij totaal niet kenden. In 1959 kochten zij een perceel bouwgrond in het uitbreidingsgebied aan de zuidrand van Tilburg. Nadat het ontwerp voor de twee-onder-een-kap-bungalows op de hoek van de Zuivelstraat en de Houtvesterijstraat door de Welstandscommissie (toen Schoonheidscommissie geheten) was goedgekeurd, kon het grote werk beginnen. Overdag werkte mijn vader bij de Rijksbelastingdienst en 's avonds én 's morgens vroeg was hij aan het bouwen. Omdat hij geen auto en rijbewijs had, fietste hij 's morgens voor dag en dauw, met een, door de timmerman gemaakt, kozijn op zijn schouder door de stad.
Tijdens het bouwen maakte hij altijd tijd voor geïnteresseerde passanten die vaak opmerkten dat je wel een flink gevulde portemonnaie moest hebben om je eigen huis te kunnen bouwen. Voor mijn vader begon dan het plezierigste deel van het gesprek met een ontkenning en een uitleg. ‘Als je familieleden hebt die timmerman, loodgieter of elektricien zijn kun je met weinig geld ook doen wat ik doe', vertelde hij. Zelf had hij zeven broers waarvan er één bouwvakker, één timmerman en één loodgieter was. Voor het maken van een ontwerp en de tekeningen kon men bij hem terecht.
Een aantal woningen aan de Zuivelstraat en de Plantagehof zijn op deze manier tot stand gekomen. Uiteraard bleef de collegiale samenwerking niet beperkt tot het inschakelen van bereidwillige familieleden. In de vijftien jaren dat ik er gewoond heb was het gebruikelijk om op zondagochtend na de kerkdienst, koffie te drinken bij buurtgenoten die elkaar hadden geholpen bij het realiseren van huis en tuin.
Omdat de bouw van de kerk aan het Pater van den Elsenplein in dezelfde periode plaatsvond was dit ook één van de bindende faktoren in de sociale structuur van de wijk. Helaas staat de kerk er niet meer.
Ik heb vooral goede herinneringen aan de tijd van het ontstaan van dit speciale buurtje. Met al die bergen geel zand hadden de kinderen hun speelparadijs in de achtertuin !