Stadsmuseum Tilburg
Foto: ETZ Fotografie & Film
Vol overgave begint Tamara haar verhaal te vertellen. “Eigenlijk is alles anders, zowel thuis als op het werk. Ik werk op de afdeling Oncologie/Interne geneeskunde op ETZ, locatie TweeSteden. In korte tijd werden veel corona afdelingen ingericht in het ETZ. Er zijn twee soorten Covid-19 afdelingen, namelijk de afdeling waar patiënten liggen die verdacht worden van een Covid-19 infectie en afdelingen van positieve coronapatiënten. Zo voorkomen we dat deze twee categorieën patiënten bij elkaar op de afdeling liggen. Op mijn afdeling Oncologie/Interne Geneeskunde liggen door deze maatregel nauwelijks coronapatiënten. Als we bij een patiënt corona vermoeden, wordt deze patiënt in isolatie op de afdeling verpleegd. Zodra patiënten bevestigd worden, dan gaan ze naar een Covid-19 afdeling in het ETZ. Dit haalt de druk bij onze afdeling weg."
“Maar," vervolgt ze, “het neemt niet weg dat er ook bij ons moeilijke beslissingen worden genomen." Wat Tamara bijvoorbeeld raakt, is de strenge bezoekregeling op haar afdeling. “Mensen die pre-terminaal zijn (nog niet in de laatste fase van hun ziekte zijn) en weten dat ze niet lang meer te leven hebben, mogen maar één bezoeker, 2 uur per dag, ontvangen.” Het is voor haar een psychische strijd om rationeel te blijven en hier streng op toe te zien, want het liefst gun je de patiënten al hun dierbaren om hen heen. En zeker deze groep patiënten die niet lang meer te leven hebben. Gelukkig is er veel begrip bij de patiënten voor de genomen maatregelen en voor het feit dat die strikt gehandhaafd worden.
In gewetensnood
Om de corona afdelingen te bemensen zijn een aantal collega’s van Tamara tijdelijk overgeplaatst. “We werden opgeroepen om op de Covid-19 afdeling te gaan werken. Voor mij was dat een moeilijke beslissing omdat ik astma heb, en recentelijk een ernstige longontsteking heb doorgemaakt. Na lang wikken en wegen heb ik de keuze gemaakt om op mijn eigen afdeling te blijven. Ik heb wel aangegeven extra uren te kunnen werken op mijn afdeling, zodat collega’s op deze dagen naar de corona afdeling konden gaan. Op deze manier heb ik dan toch mijn steentje kunnen bijdragen om de corona afdelingen draaiende te houden. Vanuit mijn leidinggevenden en directe collega’s was er gelukkig veel begrip voor deze keuze.”
Pioniers
“Nu is het beheersbaar omdat de regering heeft ingegrepen”, vertelt Tamara. “Dat de intelligente lock down regeling wellicht iets aan de late kant was, hebben we gemerkt aan de enorme piek aan Covid-19 opnames.” Het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis was het ziekenhuis van Nederland dat de eerste bevestigde coronapatiënt verpleegde. Het ziekenhuis was de pionier in het oppakken van de crisis. Tamara vindt dat het ziekenhuis dit super goed heeft gedaan en is daar trots op. Al gaf de crisis haar de nodige stress en onzekerheid of er bijvoorbeeld wel genoeg IC-capaciteit was. “Wat fijn is, is dat het ziekenhuispersoneel regelmatig een update van de directeur en de viroloog krijgt over de corona-crisis. Wat speelt er precies in het ETZ en wat betekent het specifiek voor ons als zorgpersoneel in het ETZ.” Deze informatieverstrekking geeft Tamara veel rust in een onrustige tijd. “Want ik spreek natuurlijk wel collega’s die op de corona afdelingen werken, waar ze psychische en ethische problemen tegenkomen. Mensen die heel snel verslechteren, die nauwelijks of geen bezoek mogen ontvangen, partners die videobellen om afscheid van elkaar te nemen…”
Kippenvel
Tamara merkt aan alle kanten dat het werk wat zij en haar collega’s in het ziekenhuis doen gewaardeerd wordt. Ze wordt persoonlijk aangesproken door mensen of ze iets voor haar kunnen betekenen. Vrienden en kennissen die hulp aanbieden om thuis mee te helpen. Een supermarkt die fruit komt brengen op de afdeling, een chocolade fabrikant die paashazen schenkt, sport T-shirtjes die uitgedeeld worden. “Dat is hartverwarmend,” zegt ze. “Het mooiste moment was toen ik ineens applaus uit een kamer hoorde komen, terwijl ik net bij een patiënt een infuus wilde inbrengen. Het bleek het moment te zijn dat Nederland voor de zorg ging klappen.” Het bezorgde haar en haar collega’s kippenvel.
Hoop
Naast de zorg voor ziekenhuispatiënten heeft Tamara ook thuis de zorg voor haar twee jonge tieners. De tieners hebben vanuit school een bulk aan huiswerk meegekregen. Het kost haar extra tijd om ze daarmee te helpen en te stimuleren. “Eigenlijk kon ik me niet meer goed ontspannen. Wanneer ik ‘s avonds de tv aanzette, dan gingen veel talkshows en programma’s over corona. Je komt niet echt los van corona, het gaat dag en nacht met je mee.” Inmiddels kan Tamara, nu ze mei vakantie heeft, zich meer ontspannen. Met het gezin trekt ze er af en toe (corona proof ) op uit.
Tamara hoopt dat de verantwoordelijke ministers de bezuinigingen op de zorg een keer overslaan en dat ze inzien dat het eigenlijk zo niet meer gaat. Ook voor deze crisis was er al een groot tekort aan verpleegkundigen. “Ik hoop dat deze crisis mooie dingen voortbrengt en dat er meer aandacht komt voor waardering en gelijkheid en voor contact van hart tot hart tussen de mensen.”
Dit verhaal behoort tot de reeks #Tilburg in tijden van Corona. Op basis van interviews worden mensen in gemeente Tilburg gevraagd te vertellen over hun ervaringen met het coronavirus. Dit verhaal is geschreven door Sandra van Dam, 22 april 2020.