Piet van Beers
BROOJKES MEEJ KÈÈS.
Ik was den irste van zeuve die,
bij ons wier geboore.
In ons hèùs was den ooievaor
nog nie gewist.
Onze vadder die liet dè
òn iederêen “hoore”.
Ons moeder was “frêet”
èn dörrom was er fist.
Beschèùte meej “muisjes”
meej de smaok van annèès.
Krintebolle èn koffie
èn broojkes meej kèès.
Na ènnigte jaore toen
mocht ik nòr schôol toe
èn mee nòr de kerk
as kemmunniekaant.
òn de haand van ons moeder,
onze vadder èn ons oopoe.
Dus toen was et wir fiste
naoderaand.
Goei soep en “hors deuver”
en vur iederêen èès
èn saove’s wir broojkes
meej ham èn meej kèès.
Toe ik neegetien was
as soldaot nòr de “Ost”.
Daor aate we rèèst
èn nog aandere kost.
Dè was nie mène vurkeur,
mar daor wènde wèl aon.
Dörrom liet ik dè eete
ôk nie zo gaaw staon.
De kuch die die we kreege
was hard oud èn grèès.
Wè verlangde ik toen
nòr en broojke meej kèès.
Toen ik aawer wier zocht’k
en mèske èùt.
Ik wier den bruigom èn
“Ons Kee” wier de brèùd.
Zij was in et wit
èn ik enen hôoge “zije”
De was dan et ènde
van drie jaore vrije.
Mar….”Ons Kee” was vur mèn toch
…den irste prèès.
We aate nog weeke…(witte)
broojkes meej kèès.
Èn…as strak, teslotte,
opt ènd van de rit
iederêen op zen èèrfdêel
te wochte zit
èn ik zèè begonne
òn men grôote rèès.
Dan eete ze vurt liste…
.broojkes meej kèès.
---PJM---