Piet van Beers
STROMPELE…..
Al ènigte maonde ha ik laast,
(èn zelf vèèn ik dè dè nie paast)
van mene rèchterknie’.
Den huisarts zeej:”Maar beste man
ik zie dat je nog lopen kan,
maar verder weet ik het nie.”
Ik kreeg van heur
(want et is en vrouw)
en kaort. Ze zeej: die is voor jou,
ga daarmee maar op pad.
Het heet: Twee Stedenziekenhuis.
in het noorden van de stad.
Dus, zo gezeej en zo gedaon.
Ik zèè nòr dè hospitaol gegaon.
Twas wèèrm,
dus ik ging in men korte broek
op wèg nòrt “knieën onderzoek.”
Ze maokten fotos daor ter plèkke,
ik hoefde zelfs men broek
nie öt te trèkke.
Zon onderzuuk is nog vrij duur,
ik ging ”van ’t kasje nòr de muur”.
Nou hè k et verhaol mar ingekort,
omdèt aanders êentòonig wort.
öteindelek moet ik onder “et mès”.
al duurt dè (misschien)
nog en week of zès.
Dè wochte is vur mèn en straf…
Mar….dè bêen…
Dè hoeft er ( nog) nie af.
STROMPELEN…..
Al enige maanden had ik last (
en zelf vind ik dat dit niet past)
van mijne rechterknie’.
De huisarts zei:”Maar beste man
ik zie dat je nog lopen kan
maar verder weet ik het nie.”
Ik kreeg van haar
(want het is een vrouw)
een kaart. Ze zei:
die is voor jouw
ga daarmee maar op pad.
Het heet: Twee Stedenziekenhuis.
in het noorden van de stad.
Dus, zo gezegd en zo gedaan.
Ik ben naar dat hospitaal gegaan.
’t Was warm, dus ik ging in korte broek
op weg naar ‘t “knieën onderzoek.”
Men maakte foto’s daar ter plekke
‘k hoefde zelfs mijn broek
niet uit te trekke.
Zo’n onderzoek is nog vrij duur
ik ging ”van ’t kastje naar de muur”.
Nu heb ik ’t verhaal maar ingekort
omdat het anders maar eentonig wordt.
Uiteindelijk moet ik onder “’t mes”.
al duurt dat (misschien)
nog een week of zes.
Dat wachten is voor mij een straf…
Maar….dat been…
Dat hoeft er ( nog) niet af.
----PJM----