Piet van Beers
Grutvadders klok.
Men Friese klok stao stil,
de kètting is gebrooke.
Et gewicht viel meej
ene rotklap op de grond.
Et parket dè heeter
wèl wè meej geleeje.
Tiss òk nie niks,
zon ding van zeuve pond.
Al twinteg jaor, heur ik em
daogluks bij mèn tikke.
Èn virteg jaor bij onze vadder tèûs.
Die heejtem ôot
vur ènkele losse guldes,
gekocht op èèn of aander
dèftig èèrfhèûs.
Dèr zit veul kooper aon
dus moet ik em dikkels poetse.
Èn kooperpoetse is en vèûl kerwaai.
Ik laot dè wèèrk liever
oover òn "ons moeder",
Die doe dè mistal in
enen haandomdraai.
Naa stao se stil,
ik moet er ècht òn wènne.
Al weet ik toch nog wèl
hoe laot et is.
Ik gao op zuuk
nòr ene klokkemaoker.
Want et is en èèrfstuk
dèk nie gèère mis.
-------------------PJM------------------
Grootvaders klok..
Mijn Friese klok staat stil,
de ketting is gebroken.
Het gewicht viel met
een rotklap op de grond.
Het parket heeft er
wel mee geleden.
Het is ook niet niks,
zo´n ding van zeven pond.
Al twintig jaar, hoor ik hem
dagelijks bij mij tikken.
En veertig jaren
bij mijn vader thuis.
Die heeft hem ooit
voor enkele losse guldens
gekocht op een of ander
deftig erfhuis.
Er zit veel koper aan,
dus moet ik hem dikwijls poetsen.
En koperpoetsen
is een vies karwei.
Ik laat dat werk liever
Maar soms dan help ik haar
over aan “Ons moeder”daar
wel een beetje bij.
Nu staat ze stil
, ik moet er nog aan wennen.
Al weet ik toch nog wel
hoe laat of ´t is.
We gaan op zoek
naar ene klokkenmaker.
Want het is een erfstuk
dat ik niet gaarne mis.
------------------PJMvanBeers------------------