Een pak slaag ?

• Datering van de gebeurtenis: Rond 1950

Een oud Russisch gezegde luidt: Begin elke dag met je vrouw een pak slaag te geven, ook al weet je niet waarom. Zij weet wel waarvoor!

Zóver wil ik niet gaan en ook onze kinderen hebben we vroeger veel "gespaard", maar hoe ging er dat in mijn jeugdjaren, rond 1950, in Tilburg aan toe? Het mag al een tijdje niet meer, je kinderen slaan, maar toen "mocht" het immers nog wel.

Persoonlijk heb ik er niet veel ervaring mee. Mijn vader was niet "zo slaags" aangelegd (op één enkele keer na en toen had ik het zelfs niet eens verdiend!) en mijn moeder is helaas (veel te) vroeg overleden, maar uit overlevering heb ik gehoord dat ze eigenlijk alleen maar dreigde met de mattenklopper, zo er al aanleiding voor was.

Toch waren we gisteren, tijdens een fietstochtje, er op afstand getuige van dat een kind er ongenadig van langs kreeg! Dat is de aanleiding voor dit verhaaltje. Maar nu terug naar vroeger!

Op mijn lagere school (de Pius X - school in de Theresiastraat) was het destijds niet ongewoon dat een van de fraters af en toe uit de band sprong. Sommigen hadden er een speciale tactiek voor, variërend van "gewoon" een draai om je oren of, een van je oren, al trekkend, een beetje omdraaien, of een flinke tik met een lineaal op je vingers.

Maar één keer heb ik er ook wel eens eentje een jongen "over de knie zien leggen" en 'm op die manier een paar flinke meppen zien geven. Of was dat toen al misbruik ?

Deden we dan zoveel verkeerds vroeger, dat we straf verdienden? Wel nee ! Het hoorde toentertijd "gewoon" een beetje bij de opvoeding, een corrigerende tik maar dan "een ietsje meer".

Ofschoon, ik moet er zeker aan toevoegen, er waren ook fraters bij die nooit een jongen zouden slaan. Daar leerden we het meeste bij !

In een zoektocht naar een geschikte afbeelding bij dit artikel ben ik er niet in geslaagd een passend plaatje van "een flink pak slaag" te vinden. Waarschijnlijk zijn/worden er bij passende gelegenheden ook niet veel foto's van gemaakt.

Een verzoek aan een van mijn kinderen om daartoe (al dan niet tegen beloning) voor de vorm even als figurant op te treden, heb ik laten varen om niet het risico te lopen zelf een pak slaag terug te krijgen.

Daarom maar de omslag van een boek van Anton Koolhaas uit 1963, alsmede een Boomerang-kaart.

Louis Sparidans, Grave